ប្រព័ន្ធកសិកម្មចម្រុះ (លោក ទឹម សុភា)
ប្រជាជនកម្ពុជានិយមដាំដំណាំឈើហូបផ្លែ និងគេតែងតែឃើញមានប្រភេទដំណាំដាំនៅលើដីគ្រប់ប្រភេទទូទាំងប្រទេស។ ប្រព័ន្ធកសិកម្មចម្រុះជាការធ្វើកសិកម្មនៅលើកសិដ្ឋានជាក់លាក់មួយដែលរួមមាន៖ ផលិតកម្មដំណាំ ការចិញ្ចឹមសត្វ (ជ្រូក មាន់) និងការចិញ្ចឹមត្រី។ គោលបំណងសំខាន់ ដើម្បីទ្រទ្រង់ និងបំពេញសេចក្តីត្រូវការរបស់កសិករ ទទួលផលចំណេញខ្ពស់ដោយមិនធ្វើឱ្យផ្លាស់ប្តូរលំនឹងអេកូឡូស៊ី។ ការរួមបញ្ចូលគ្នារវាងដំណាំ សត្វ និងត្រី គឺជាភាពចម្រុះ ដ៏ល្អហើយសាមញ្ញដែលប្រជាជនភាគច្រើនបានអនុវត្ត។ កសិករដែលជ្រើសរើសមកសិក្សា និង អនុវត្តបច្ចេកទេសនេះនៅលើដីដែលមានកម្រិតជីជាតិទាបជាប្រភេទដីប្រទះឡាង។ ដីប្រភេទនេះជាទូទៅពុំសូវសមស្រប សម្រាប់ដាំដំណាំនោះទេ រួមទាំងដំណាំហូបផ្លែផងដែរព្រោះវាផ្តល់នូវផលិតផលទាប។ គាត់បានដាំ ដំណាំឈើហូបផ្លែចំនួនបួនប្រភេទ គឺក្រូចថ្លុង ១៥០ ដើម ស្វាយ ២៥ ដើម អំពិល ១១ ដើម និងក្រូចឆ្មារ ១០ ដើម ព្រមទាំងចិញ្ចឹមត្រី និងសត្វ ក្នុងគោលបំណងបង្កើនគុណភាពដី ដើម្បីទទួលបានទិន្នផលខ្ពស់ និងបង្កើនផលិតផល។ ភាពចម្រុះនៃកសិកម្មច្រើនប្រភេទ និងការប្រើប្រាស់ធនធានក្នុងចម្ការឱ្យអស់លទ្ធភាព និងមានប្រសិទ្ធភាពតាមរយៈកាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់ធាតុចូលកសិកម្មពីខាងក្រៅ។ សកម្មភាពនេះគាត់បានជួយរក្សាប្រព័ន្ធអេកូឡួស៊ីឱ្យបានយ៉ាងល្អនៅជុំវិញកសិដ្ឋានរបស់គាត់ និងអាចជាវិធីមួយដែលធន់ទ្រាំទៅនឹងការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ។ កសិករបានចំណាយពេលវេលាជាច្រើនឆ្នាំ ដើម្បីធ្វើការកែប្រែ និងស្តារឡើងវិញនូវដីដែលពុំមានជីជាតិមកជាដីមានជីជាតិតាមរយៈផលិតកម្មចម្រុះនេះ។
នៅលើផ្ទៃដីទំហំ ៨៤០០ ម៉ែត្រការ៉េ គាត់បានជីកស្រះទឹកចំនួន ៤ ដែលមានទីតាំងនៅក្នុងកសិដ្ឋានសម្រាប់ស្រោចស្រព និងចិញ្ចឹមត្រី។ ចន្លោះដើមក្រូចថ្លុងនិងក្រូចឆ្មារមានប្រវែង ៥ ម៉ែត្រ។ ចំណែកឯដើមស្វាយ និងដើមអំពិលគាត់បានដាំនៅតាមបណ្តោយស្រះទឹក និងរបងកសិដ្ឋានដែលមានប្រវែង ៥ ម៉ែត្រជារាងការ៉េ។ ក្រូចថ្លុងជាដំណាំដែលទទួលផលច្រើនជាងគេក្នុងកសិដ្ឋានរបស់គាត់។ ក្រៅពីដំណាំហូបផ្លែ កសិករបានចិញ្ចឹមជ្រូកចំនួន ១១ ក្បាល និងមាន់ចំនួន ១០០ ក្បាល ដាក់ក្នុងទ្រុងជាលក្ខណៈធម្មជាតិដាច់ដោយឡែកចៀសវាងការឆ្លងជំងឺ។ ដើម្បីឱ្យដំណាំឈើហូបផ្លែលូតលាស់បានល្អ កសិករបានដាក់ជីលាមកជ្រូក និងមាន់ទៅលើគល់ដំណាំនីមួយៗ ហើយបន្ទាប់មកយកចំបើងគ្របគល់ដំណាំដើម្បីរក្សាសំណើម និងតំឡើងប្រព័ន្ធទុយោសម្រាប់ស្រោចស្រព។
ការរៀបចំប្រព័ន្ធកសិកម្មចម្រុះ (កសិដ្ឋានពហុប្រយោជន៍) នេះកសិករបានលើកឡើងថាវាបានធ្វើឱ្យគាត់បានផលដំណាំ និងចំណីអាហារគ្រប់គ្រាន់ពេញមួយឆ្នាំក្នុងគ្រួសារព្រមទាំងអាចរកបានប្រាក់ចំណូលផងដែរ។ ក្រៅពីប្រាក់ចំណូលបច្ចេកទេសនេះ ក៏បានជួយដល់បរិស្ថានធម្មជាតិផងដែរដោយបាននាំមកនូវខ្យល់អាកាសបរិសុទ្ធ និងការពារខ្យល់ព្យុះ (គ្រោះធម្មជាតិ)។ បច្ចេកទេសមានគោលដៅមិនប្រើប្រាស់ជីគីមីដោយសារការចិញ្ចឹមជ្រូក និងមាន់អាចផ្តល់ជាលាមកសម្រាប់ធ្វើជី។ ដោយឡែកចំពោះក្រូចថ្លុងមានតម្រូវការទីផ្សារដែលអាចប្រមូលផលជារៀងរាល់រដូវ គឺប្រមូលផល២ដងក្នុង១ឆ្នាំ នៅខែមេសា និងតុលា។ ការប្រមូលផលលើកដំបូង ក្រូចថ្លុង ១ ដើមប្រមូលផលបានផ្លែចន្លោះពី ៧០ ទៅ ២០០ផ្លែ អាស្រ័យទៅតាមទំហំដើម (ចាប់ពីឆ្នាំទី៤) ១ ផ្លែអាចលក់បាន ៦០០០ រៀល (២០១៧)។ ផលវិបាកសម្រាប់បច្ចេកទេសនេះគឺ ការចំណាយខ្ពស់ទៅលើការបង្កើតបច្ចេកទេស បើទោះជាវាអាចប្រើប្រាស់បានរយៈពេលវែងក៏ដោយមានន័យថាកសិករមានការលំបាកក្នុងការស្វែងរកទុននៅពេលចាប់ផ្តើមអនុវត្តបច្ចេកទេសនេះ។
地点: ជនបទ, ភូមិកែងប្រាសាទ ឃុំសំបូរ ស្រុកសំបូរ ខេត្តក្រចេះ, 柬埔寨
分析的技术场所数量: 单一场所
技术传播: 均匀地分布在一个区域 (0.0084 km²)
在永久保护区？:
实施日期: 1998
介绍类型
| 品种 | 计数 |
| 生猪 | 11 |
| 对投入进行具体说明 | 单位 | 数量 | 单位成本 (រៀល) | 每项投入的总成本 (រៀល) | 土地使用者承担的成本% |
| 劳动力 | |||||
| កាប់ឆ្ការព្រៃ និងរៀបចំដី | នាក់-ថ្ងៃ | 7.0 | 20000.0 | 140000.0 | 100.0 |
| ជីកស្រះ | នាក់-ថ្ងៃ | 170.0 | 20000.0 | 3400000.0 | 100.0 |
| រៀបចំប្រព័ន្ធទុយោទឹក | នាក់-ថ្ងៃ | 10.0 | 20000.0 | 200000.0 | 100.0 |
| ដាំកូនដំណាំឈើហូបផ្លែ | នាក់-ថ្ងៃ | 7.0 | 20000.0 | 140000.0 | 100.0 |
| 设备 | |||||
| ម៉ាស៊ីនបូមទឹក | គ្រឿង | 3.0 | 1600000.0 | 4800000.0 | 100.0 |
| កាំបិត | ចំនួន | 1.0 | 20000.0 | 20000.0 | 100.0 |
| ពូថៅ | ចំនួន | 1.0 | 25000.0 | 25000.0 | 100.0 |
| បង្គីរ | គូរ | 1.0 | 14000.0 | 14000.0 | 100.0 |
| ចប | ចំនួន | 1.0 | 20000.0 | 20000.0 | 100.0 |
| ប្រព័ន្ធទុយោ | ដុំ | 1.0 | 8000000.0 | 8000000.0 | 100.0 |
| 植物材料 | |||||
| ដើមក្រូចថ្លុង | ដើម | 30.0 | 60000.0 | 1800000.0 | 100.0 |
| ដើមស្វាយ | ដើម | 25.0 | 6000.0 | 150000.0 | 100.0 |
| ដើមក្រូចឆ្មារ | ដើម | 10.0 | 15000.0 | 150000.0 | 100.0 |
| អំពិល | ដើម | 11.0 | 80000.0 | 880000.0 | 100.0 |
| 肥料和杀菌剂 | |||||
| លាមកគោ និងលាមកជ្រូក | បាវ | 33.0 | 3000.0 | 99000.0 | 100.0 |
| 施工材料 | |||||
| ទ្រុងជ្រូក | ចំនួន | 1.0 | 16000000.0 | 16000000.0 | 100.0 |
| 其它 | |||||
| មេជ្រូក ៣និងជ្រូកបា ១ | ចំនួន | 4.0 | 1200000.0 | 4800000.0 | 100.0 |
| 技术建立所需总成本 | 40'638'000.0 | ||||
| 技术建立总成本，美元 | 10'159.5 | ||||
| 对投入进行具体说明 | 单位 | 数量 | 单位成本 (រៀល) | 每项投入的总成本 (រៀល) | 土地使用者承担的成本% |
| 劳动力 | |||||
| កម្លាំងពលកម្មថែទាំ | នាក់-ថ្ងៃ | 240.0 | 20000.0 | 4800000.0 | 100.0 |
| 植物材料 | |||||
| ប្រេងម៉ាសូត | លីត្រ | 315.0 | 3000.0 | 945000.0 | 100.0 |
| 肥料和杀菌剂 | |||||
| ជីសរីរាង្គ (លាមកជ្រូក គោ និងមាន់) | បាវ | 50.0 | 44000.0 | 2200000.0 | 100.0 |
| 技术维护所需总成本 | 7'945'000.0 | ||||
| 技术维护总成本，美元 | 1'986.25 | ||||
ទោះបីជាកសិករបានដាំដុះនៅលើដីដែលខ្សោះជីជាតិក៏ដោយ ប៉ុន្តែតាមរយៈប្រព័ន្ធកសិកម្មចម្រុះ គាត់នៅតែធ្វើឱ្យមានផលិតកម្មដំណាំរបស់គាត់មានការកើនឡើង (តាមរយៈដាំដំណាំច្រើនប្រភេទខុសៗគ្នានៅលើផ្ទៃដីនេះ ហើយផលិតផលដែលទទួលបានមានដូចជា៖ ឈើហូបផ្លែ ជ្រូក ត្រីដែលផ្តល់ជាវដ្តនៃសារធាតុចិញ្ចឹម និងសម្ភារកសិដ្ឋានផ្សេងៗទៀត។ល។
ការគ្រប់គ្រងសត្វល្អិតចង្រៃ និងជីជាតិដីកាន់តែប្រសើរឡើងតាមរយៈការប្រើប្រាស់ជីសរីរាង្គដែលធ្វើឱ្យ ប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ីរបស់កសិដ្ឋានមានលំនឹងកាន់តែល្អមកដល់ពេលនេះ។ លើសពីនេះទៅទៀត គាត់មានស្រះទឹកគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីយកទឹកប្រើប្រាស់ក្នុងការស្រោចស្រពដំណាំបានពេញមួយឆ្នាំ។ នេះជាហេតុផលដែលគាត់ទទួលបានដំណាំមានគុណភាពល្អ។
ដោយសារតែគុណសម្បត្តិនៃប្រព័ន្ធផលិតកម្មចម្រុះគាត់អាចកាត់បន្ថយហានិភ័យទៅនឹងភាពមិនប្រាកដប្រជានៃការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ ដូចជា៖ ទឹកជំនន់ ប្រែប្រួលរបបទឹកភ្លៀង គ្រោះរាំងស្ងួត ការប្រែប្រួលតម្លៃទីផ្សារ និងជំងឺផ្សេងៗ។
បើធ្វើការប្រៀបធៀបពីមុនដែលគាត់មិនទាន់អនុវត្តន៍បច្ចេទេសប្រព័ន្ធកសិកម្មចម្រុះនៅលើកសិដ្ឋានរបស់គាត់ (គាត់ដាំដំណាំទោល) ក្រោយអនុវត្តន៍បច្ចេកទេសនេះ ភាពសម្បួរបែបនៃផលិតផលត្រូវបានកើនឡើងជាបន្តបន្ទាប់ និងមានទីផ្សារល្អសម្រាប់ផលិតផលកំឡុងពេលឆ្នាំមុនៗដែលទទួលផល។
បើទោះបីជាដីពិបាកសម្រាប់ដាំដុះឈើហូបផ្លែ ប៉ុន្តែកសិករព្យាយាមកែប្រែដីដោយប្រើជីសរីរាង្គ(លាមកជ្រូក គោ និងមាន់)។
មានទឹកគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ចិញ្ចឹមសត្វរួមមាន៖ ជ្រូក និងមាន់ ពេញមួយឆ្នាំបន្ទាប់ពីជីកស្រះទឹករួច។
កសិករប្រើទឹកស្រះសម្រាប់ស្រោចស្រពដាំដំណាំ។
ចំណាយថវិកាច្រើនទៅលើសកម្មភាពបង្កើត (ផ្តោតសំខាន់ទៅលើ ទ្រុងជ្រូក ប្រព័ន្ធស្រោចស្រព និងជីកស្រះទឹក។ល។)។
ដោយសារតែមានតម្លៃទីផ្សារល្អសម្រាប់ប្រភេទពូជក្រូចថ្លុង មានផលិតផលត្រីរួមផ្សំ និងមានវដ្តនៃសារធាតុចិញ្ចឹមដល់ដីបានកាត់បន្ថយការទិញជីគីមីជាហេតុផលធ្វើឱ្យចំណូលក្នុងកសិដ្ឋានមានកើនឡើងជាលំដាប់។
ប្រៀបធៀបទៅនឹងការដាំដំណាំទោល មានប្រភេទពូជដំណាំជាច្រើនដែលបានផលិតនៅលើកសិដ្ឋានរបស់គាត់តាំងពីឆ្នាំ១៩៩៨ បានបង្កើតប្រភពប្រាក់ចំណូលតាមរយៈការអនុវត្តបច្ចេកទេសនេះ។
ប្រើម៉ាស៊ីនបូមទឹកសម្រាប់ស្រោចស្រពឈើហូបផ្លែ។
ភាពចម្រុះនៃប្រភេទផលិតផលដែលមានគុណភាពបានផ្តល់នូវសារធាតុចិញ្ចឹមដ៏ប្រសើរសម្រាប់មនុស្ស ព្រមទាំងជួយលើកស្ទួយសន្តិសុខស្បៀងដោយសារតែមានផលិតផលសម្រាប់លក់នៅលើទីផ្សារផងដែរ។
ដីអត់ប្រើប្រាស់ជីគីមី និងដំណាំប្រើប្រាស់ថ្នាំកម្ចាត់សត្វល្អិតតិចតួច។
ដោយសារតែស្រះទឹកជាដីកម្មសិទ្ធិផ្ទាល់ខ្លួន សិទ្ធិក្នុងការប្រើប្រាស់ទឹកមានលក្ខណៈកាន់តែប្រសើរឡើង។ គាត់មានកម្មសិទ្ធិត្រឹមត្រូវតាមច្បាប់(ប្លង់រឹង)។
នៅពេលដែលគាត់បានដើរឆ្លងកាត់ទីតាំងកសិដ្ឋានដែលមានពហុប្រយោជន៍ជាច្រើន និងការរៀបចំនៃកសិដ្ឋាន។ កសិករសម្បាយរីករាយនៅលក្ខខណ្ឌបែបនេះ។
តាមរយៈទទួលបាននូវភាពជោគជ័យក្នុងការអនុវត្តន៍បច្ចេកទេសនេះ គាត់បានចែករំលែកចំណេះរបស់គាត់ទៅកសិករក្នុងមូលដ្ឋានរបស់គាត់នៅទីតាំងផ្ទាល់។ លើសពីនេះទៅទៀត គាត់បានផ្សុំាក្រូចថ្លុងរួចបានចែកទៅកសិករផ្សេងដោយឥតគិតថ្លៃ(កសិករដែលចង់ដាំដោយមួយគ្រួសារទទួលបានក្រូចថ្លុងមួយដើម)។
ស្ថាប័ន្ធពាក់ព័ន្ធចាប់អារម្មណ៍ច្រើនទៅលើការអនុវត្តប្រព័ន្ធកសិកម្មចម្រុះនេះ។
គាត់បានយល់ វាមានសារសំខាន់ណាស់ក្នុងការបន្ថែមដីដែលយកពីទីកន្លែងផ្សេងដែលជាដីមានជីជាតិដាក់ជាមួយដីដែលខ្សោះជីជាតិដើម្បីឱ្យដំណាំដុះលូតលាស់បានល្អ។ លើសពីនេះទៅទៀត គាត់ចេះដឹងពីរបៀបក្នុងការបញ្ជៀសពីការប្រើប្រាស់ជីគីមីដែលអាចធ្វើឱ្យដីហាប់ និងកាន់តែខ្សោះជីជាតិបន្តិចម្តងៗនាពេលអនាគត។ ឆ្លងកាត់តាមបទពិសោធន៍របស់គាត់ ការប្រើប្រាស់ជីសរីរាង្គបានស្តារឡើងវិញនូវឱនភាពដីឱ្យប្រសើរឡើងវិញ។
មានស្រះទឹកចំនួន ៤ដែលអាចប្រមូលទឹកទុកនៅពេលដែលមានភ្លៀងធ្លាក់ ទុកសម្រាប់ស្រោចដំណាំ ឬចីញ្ចឹមសត្វនៅពេលរាំងស្ងួត។
ប្រើទុយោទឹកសម្រាប់តភ្ជាប់ទៅទីតាំងដំណាំដើម្បីដាក់ប្រព័ន្ធបង្ហូរទឹក។
មានដើមឈើ និងចំបើងជាគម្របដីកាត់បន្ថយរំហួតទៅក្នុងបរិយាកាស។
សំណើមដីមានភាពប្រសើរឡើងតាមរយៈការគ្របចំបើង និងដាំដើមឈើហូបផ្លែផងដែរ។
មានដាំដំណាំឈើហូបផ្លែដែលមិនទុកដីឱ្យនៅទំនេរចោល។ លើសពីនេះទៅទៀតចំបើងក៏ត្រូវបានយកមកគ្របលើគល់ដំណាំផងដែរ។
តាមរយៈការប្រើប្រាស់ជីសរីរាង្គ និងចំបើង ដីប្រេះត្រូវបានកាត់បន្ថយបន្តិចម្តងៗ។
ប្រើជីសរីរាង្គ (លាមកជ្រូក គោ និងមាន់) ដើម្បីសារធាតុសរីរាង្គក្នុងដី។
សម្បួរប្រភេទដំណាំហូបផ្លែខុសៗគ្នា។
ប្រព័ន្ធកសិកម្មចម្រុះជៀសវាងជំងឺរុក្ខជាតិ និងសត្វល្អិតដោយសារតែលក្ខខណ្ឌបរិស្ថាន (មីក្រូអាកាសធាតុកាន់តែប្រសើរឡើង រក្សាលំនឹងសត្វល្អិត និងភាវៈរស់ដែលមានប្រយោជន៍នៅក្នុងដី។
អំឡុងពេលជួបគ្រោះរាំងស្ងួត កសិករអាចប្រើប្រាស់ទឹកស្រះសម្រាប់ស្រោចស្រពលើដំណាំបាន។
